Gekte

Het kan uiteraard aan mij liggen. De wereld lijkt gek geworden. Krankejorem to the maxx. Loop je in een huiswaartse stroom forensen op het station, staat er opeens een vent met een haarband een mitrailleur na te doen. Tadadadadada! met bijbehorende handen in de houding. Er kijken wat mensen op. Hooguit een paar. De rest lijkt het normaal te vinden. Milik (Ajax) wordt verkocht aan Napoli. Dik 30 miljoen euro, terwijl die jongen nog geen fatsoenlijk seizoen heeft gespeeld. Zie daar maar eens mee om te gaan. Koekoek!

Een paar dagen later wacht ik op mijn bus. Er komt een man aan lopen met een halfgare muziekspeler. Geen idee waar hij die had gejat, maar hij heeft mijn aandacht. Doet een doek voor zijn mond, zet een hoed op en begint te dansen. Nee, moonwalken! De wachtplek voor busfiguren is zonnig en stampvol. De man voert – overigens niet op muziek van Michael Jackson, maar dat terzijde – een bijna feilloze moonwalking op. Hooguit een paar mensen merken op dat deze man de schaamte op een nogal smoothe wijze voorbij gaat. Opeens pakt hij zijn muziekdoos en verdwijnt hij. En dat terwijl ik nog mentaal stond te verwerken dat volwassen collega’s openlijk uitkomen voor hun deelname aan de Pokémon-rage. “Kijk, er zit een gele in jouw kast!”

Nog dezelfde week kijk ik versuft voor me uit, als ik een man in een heel rare pose zie staan. Ik voer een interne strijd tegen de acceptatie van de gedachte dat tegen een verkeersbord aan yogaën, of planking, ‘oke’ is. Maar waarom dan midden op een kruising? Ik krijg geen antwoorden. Ook niet van Horatius (“Kom hier, en ik zal u tonen dat u gek bent”).

Toch stond de mafklapper van de week opeens naast me in de rij bij de McDonald’s. Heeft een groot exemplaar papegaai op zijn schouder, die hij frequenter dan je zou willen iets toesnauwt. Hij bietst – overigens op een onsympathieke manier – wat frietjes voor zijn ara. Je hoort hem (de man) in het plat Amsterdams klagen over de vier frietjes die hij krijgt, terwijl hij het beest uit zijn mond laat eten. Ik mocht daarna onze bestelling ophalen. Eet smakelijk!

Een beetje gekte, oké. Het schijnt goed te zijn voor de creativiteit. Zo kan een Enzo Knol leven van een vrij inhoudsloze reeks Youtube-filmpjes over zijn vrij inhoudsloze bestaan. En wij potverdriedubbeltjes maar werken. Of ik jaloers ben? Ja natuurlijk! Iedereen is gek, behalve jij! Blijf gek doen, dat herinnert ons aan wat normaal is.