lcfcToen de club in 1884 werd opgericht, heette het Leicester Fosse. De oprichting vond plaats in de schuur van een huis aan de Fosse Road. Nog nooit werd Leicester City FC kampioen van Engeland, maar dat zou dit seizoen zo maar eens kunnen. Dat Leicester bovenaan staat na een schitterende 1-3 overwinning bij Manchester City mag in meerdere opzichten bijzonder heten. 

Met name twee spelers waarvan niemand een jaar geleden nog nooit echt van had gehoord, maken het verschil: James Vardy en Riyad Mahrez. Hoewel ze samen voor amper 1,5 miljoen pond zijn gehaald, blijkt het duo platina waard te zijn. Vardy scoorde er al 16 dit seizoen en Mahrez staat op 10 (plus nog eens 15 assists). Trainer Claudio Ranieri vergeleek Vardy al met Van Basten. Nu is de Engelse voetbalwereld een klein beetje getikt, maar men gelooft in sprookjes. Wij kunnen dat in Nederland niet zo goed. Blackpool, Burnley, Portsmouth, allemaal voorbeelden van clubs die (lang) niets op het hoogste podium te zoeken hebben gehad. Ze kwamen op en zakten weer terug. Blackpool speelt inmiddels op het derde niveau. Veel clubeigenaren dromen ervan om met hun speeltje geld met geld te maken. De Champions League in met Hull Tigers FC of Notts County.

Of dus Leicester City. Vroeger deed ik dat met zo’n managerspelletje. Met een club uit de lagere divisies een team opbouwen dat uiteindelijk Europees ging meetellen. Sommige miljardairs doen dat in het echie. Zo ook de eigenaar van Leicester City. Een Thaise man met een onuitspreekbare naam. Het gaat om Vichai Srivaddhanaprabha. Deze puissant rijke oprichter en monopolist (op het belastingvrij shoppen in Bangkok) van King Power. Gezant van de koning, want Vichai heeft een of andere belangrijke titel. Gekregen wegens verdiensten voor de koning. Zijn zoon heeft de dagelijkse leiding van de club in handen. Bij de promotie naar de Premier League trakteerden de Srivaddhanaprabha’tjes de fans op gratis Thais bier. Gewoon omdat ze goede connecties met de bierfabrikant hebben. Ook laat men boeddhistische monniken invliegen om de selectie van een goede spirit te voorzien.

Nog nooit behaalden The Foxes een aansprekende prijs. Het stond driemaal in de FA-Cupfinale en won weliswaar driemaal de League Cup, maar dat spreekt niet direct tot de verbeelding in een 132-jarige clubhistorie. De club pendelde als een veerpont heen en weer tussen het hoogste en tweede niveau. In 2008-2009 degradeerde het naar League One, het derde niveau. Een verblijf in de relatieve anonimiteit dreigde, totdat de club in 2011 werd overgenomen door de Thaise zakenman. Die pompte er niet meteen tientallen miljoenen in, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Roman Abramovich (Chelsea), Al-Fayed (Fulham), Sheikh Mansour (Manchester City) en de Glazer-familie (Manchester United). In de miljoenenmachine die de Premier League is geworden, werd een team samengesteld voor een relatief laag bedrag: nog geen 30 miljoen pond!

Een schijntje vergeleken met het aankoopbeleid van Louis van Gaal (300 miljoen, sinds medio 2014) en Steve McClaren van Newcastle United (100 miljoen, dit seizoen), zeker als je er de prestaties op naslaat. Waar er bijna op vulgaire wijze gesmeten wordt met miljoenen om (veelal buitenlandse) talenten te binden, kocht Leicester slim in. Vardy en Mahrez zijn echte bargains, om het aankooptalent van de club uit de East Midlands nog maar eens te onderstrepen. Mahrez is zo’n speler waarvoor je naar het stadion komt. Hij zei in een interview: ‘Als je mij ziet spelen, zul je denken dat het is alsof ik op straat voetbal.’

Vardy (nu 29) vestigde bij binnenkomst al een record. Het is namelijk niet gebruikelijk dat een non-league-speler wordt getransfereerd naar een Championshipclub. Dat Fleetwood Town ook nog eens zoveel incasseerde bij een transfer maakt het extra bijzonder. Aanvankelijk liep het niet zo soepel met Vardy. Na een matig eerste seizoen stond Vardy onder druk bij de supporters. Coach Nigel Pearson en zijn staf overtuigde de spits ervan toch maar niet te stoppen met professioneel voetbal. Zijn tweede seizoen werd beduidend succesvoller. Samen met collegaspits David Nugent schoot hij LCFC naar 102 punten, dat promotie naar de Premier League opleverde.

In februari 2015 stond Leicester onderaan en was gedoemd om weer af te dalen. Toch keerde de spirit terug en ontsnapten The Foxes met een soort Houdini-act aan degradatie. Een jaar later staat Leicester fier bovenaan. Vardy schoot een record van Ruud van Nistelrooij uit de boeken, door elf wedstrijden op rij te scoren. Naar verluid had Manchester City 41 miljoen over voor de laatbloeier. Het wachten is op het moment dat Leicester slachtoffer wordt van haar eigen succes. Arsenal heeft bijvoorbeeld al de ontdekker van Vardy en Mahrez weggekaapt.

“De ploeg werkt hard, speelt om te winnen en toont geen ontzag voor de tegenstander. Het slaat toe als een sluwe vos in een kippenhok.”

 

Vardy de nieuwe Van Basten? Oordeel zelf:

(bron: Vine, via twitter)

Het is een patroon. Na de start van de huidige Premier League in 1992 is alleen Blackburn Rovers (1995) erin geslaagd om kampioen te worden, naast Arsenal, Manchester United, Chelsea en Manchester City. Roemruchte clubs, cultvoetballers, prachtige stadions en vooral heel veel geld. Het miljardencircus is ongekend en dat maakt het sprookje van Leicester City extra mooi. Ranieri: ‘Het is te gek voor woorden. De Premier League is te gek voor woorden’. De ploeg werkt hard, speelt om te winnen en toont geen ontzag voor de tegenstander. Het slaat toe als een sluwe vos in een kippenhok. Veel ploegen spelen Europese wedstrijden, wat in het voordeel van Leicester kan werken. De bookmakers gaven geen cent voor de kansen van Leicester en nu is het opeens favoriet. Zelfs Arsenal-trainer Arsene Wenger wil de verrassing sluw in de favorietenrol krijgen. Oud-speler en tv-analist Gary Lineker maakte een mooie draai. De voormalige spits zag het absoluut niet zitten in Ranieri. Ruiterlijk en sportief kwam Lineker terug op zijn woorden.

Wat als Leicester kampioen wordt? Zullen er opeens kinderen in shirtjes trots met de vos op de borst van Leicester City rondlopen buiten Engeland? Zoals je nu vaak ziet van Chelsea, Arsenal of Manchester? In de taxfreeshops in Thailand, of ook daarbuiten? Hooguit wat voetbalidioten, die krankjorum zijn van Engels voetbal. Zo had ik via via een keer een shirt van Ravanelli gekregen van een Middlesbrough-supporter. Dat team stond in de finale van de FA-cup, met de grijze Italiaan en Juninho als aansprekende spelers. Ik behoorde vast tot de handvol mensen in Nederland die ooit van The Boro had gehoord. (Ze verloren de finale overigens vrij kansloos tegen Chelsea, verloren ook nog de League Cup-finale tegen Leicester City (!) en degradeerden uit de Premier League).

Het gaat erom in hoeverre je in dat sprookje gelooft. Volgens de BBC wordt bijna de helft van de kerstkampioenen ook daadwerkelijk kampioen. Het verschil met de Big Four is dat het team mág winnen. Het team van Ranieri is er dichtbij om geschiedenis te schrijven. Hoeveel kinderen met de naam James Vardy en Riyad Mahrez zullen er geboren worden? Krijgen de spelers eredoctoraten van de plaatselijke universiteit? En wie zo gek is geweest om in te zetten op een kampioenschap voor Leicester, verdient geen enkeltje gesticht, maar een fortuin. Als dit sprookje nog een wedstrijd of dertien voortduurt tenminste.

(C) Copyright | 2016 | Dennis Olyerhoek